Krzywdzenie dzieci

Definicja krzywdzenia dziecka wg. D. Gila, to: Każde działanie lub bezczynność jednostki, instytucji lub społeczeństwa jako całości i każdy rezultat takiego działania lub bezczynności, który deprywuje równe prawa i swobody dzieci i/lub zakłóca ich optymalny rozwój Definicja D. Gila nie określa warunków niezbędnych dla optymalnego rozwoju dzieci. Obecnie twierdzi się na ogół, że z zakłóceniami rozwoju w kontekście zjawiska krzywdzenia dzieci - mamy przede wszystkim do czynienia w sytuacji:

przemocy fizycznej stosowanej wobec dziecka wykorzystywania seksualnego dziecka maltretowania psychicznego (emocjonalnego) dziecka zaniedbywania dziecka

Te cztery wymiary - fizyczny, seksualny, emocjonalny oraz zaniedbywanie w zasadniczej części składają się właśnie na istotę zjawiska krzywdzenia dzieci.

Pojęcie seksualnego wykorzystywania dziecka. Przykładowo, angielski Komitet ds. Dzieci Seksualnie Wykorzystywanych (Standing Committee on Sexually Abused Children) za dziecko seksualnie wykorzystywane uznaje każdą jednostkę ludzką w wieku bezwzględnej ochrony (określonej przez prawo przyp. wł.), jeżeli osoba dojrzała seksualnie, czy to przez świadome działanie, czy też przez zaniedbanie swoich społecznych obowiązków, lub obowiązków wynikających ze specyficznej odpowiedzialności za dziecko, dopuszcza do zaangażowania dziecka w jakąkolwiek aktywność natury seksualnej, której intencją jest seksualne zaspokojenie osoby dorosłej. To dorosły dysponuje większą siłą, to on decyduje o tym, czy podjąć seksualny kontakt z dzieckiem, także on musi określić i zręcznie pokierować pragnieniami dziecka. Badacze zjawiska seksualnego wykorzystywania dzieci niekiedy wskazują również na bierne obok aktywnych (np. umożliwianie oglądania pornografii, ekshibicjonizm, dotykanie dziecka w miejsca intymne, nakłanianie do masturbowania sprawcy, stosunki seksualne, w tym kazirodcze) formy tego zjawiska (np. uniemożliwianie właściwego seksualnego wychowania dziecka).

Maltretowanie psychiczne ( emocjonalne) dziecka na ogół definiowane jest jako rozmyślne niszczenie lub znaczące obniżanie możliwości prawidłowego rozwoju dziecka bez stosowania przemocy fizycznej. Zakres zachowań, które kwalifikować można do tej kategorii, jest bardzo duży - od wyzwisk, gróźb, poprzez emocjonalne odrzucenie, po nadmierne wymagania i nieliczenie się z możliwościami rozwojowymi dziecka. Jest to najczęściej występujący rodzaj krzywdzenia dzieci. W Polsce dowodzą tego na przykład badania nad sytuacją szkolną uczniów.

Zaniedbywanie dziecka
obejmować może zarówno jego sferę psychiczną, jak i fizyczną i definiowane jest jako niezaspokajanie potrzeb dziecka niezbędnych dla jego prawidłowego rozwoju - potrzeb związanych z odżywianiem, ubieraniem, schronieniem, higieną, opieką medyczną, kształceniem, jak też psychiką (miłość, bezpieczeństwo, przynależność etc.).